Ścieżka rekordu
Dokument o nazwie Psy na letnisku niewidomych żołnierzy
Psy na letnisku niewidomych żołnierzy
Dane podstawowe
Psy na letnisku niewidomych żołnierzy
Pełne informacje o dokumencie oraz wszystkie dołączone pliki znajdziesz poniżej.
Pliki załączone do rekordu
Aby otwórzyć plik graficzny w powiększeniu wciśnij przycisk Enter na klawiaturze lub lewy przycisk myszki po najechaniu kursorem na pole pliku graficznego.
PobierzCo przedstawia ten materiał?
Trzy psy idą obok niewidomych weteranów wspartych o laski. Pierwsze dwa psy to owczarki niemieckie. Trzeci prawdopodobnie jest bernardyn. Grupa idzie piaszczystą ścieżką od strony jeziora w Ziemnicach Nowych w powiecie Kościan. Zdjęcie zostało wykonane w czasie Letniska Ociemniałych Żołnierzy.
Zdjęcie w formie pocztówki. Nie było w obiegu.
Pocztówka wydana nakładem Związku Ociemn. Wojaków Bydgoszcz, ul. 3 Maja 13 (napis na rewersie)
Poza tą pocztówką nie zostały odnalezione inne informacje o tym letnisku: jego celach, przebiegu, harmonogramie itp.
________________________________________
Poniżej historia psów przewodników w II RP opracowana przez Psie Archiwum Społeczne na podstawie artykułów w "Moim Psie" z lat 1932-39.
Szkoła dla psów przewodników osób niewidomych została założona w 1927 r. przez Franciszka Budę w Bydgoszczy. Stefan Błocki - jeden z czołowych psich specjalistów II RP określał ich zadania mianem "charytatywnej pracy psów na rzecz człowieka".
Do 1936 r. w Bydgoszczy wyszkolono łącznie 223 psy, w tym:
owczarki niemieckie - 157
bernardyny - 33
dobermany - 28
dogi - 5
Przez prawie 10 lat nie odnotowano żadnego wypadku z psami przewodnikami w Polsce.
Najważniejsze zasady:
1/ Suki mają pierwszeństwo przed psami, gdyż są przeważnie posłuszniejsze i bardziej odporne na wpływy otoczenia.
2/ Maść psa powinna być jasna, gdyż jest łatwo widoczna dla otoczenia.
3/ Zwierzę musi być dość duże, aby osoba niewidoma mogła utrzymać rękojeść chomąta bez nachylania się, gdy pies leży.
Szkolenie:
Okres szkolenia psa trwał od 4 do 5 miesięcy. Na pierwszym etapie uczyło się go podstawowych komend: siadania, powstawania, przychodzenia do nogi oraz znajdywania i naprowadzania na zgubione przedmioty. Następnie przechodziło się do szkolenia w terenie - stawania przed każdą nierównością, czy omijania rowów. Na koniec pies zdawał egzamin, potwierdzony certyfikatem. Dopiero wówczas rozpoczynały się wspólne treningi z niewidomym. Koszt psa oraz szkolenia wynosił ...
Pliki