Ścieżka rekordu
Jednostka archiwalna o nazwie Relacja biograficzna Natalii Kaim
0Relacja biograficzna Natalii Kaim
Dane podstawowe
Relacja biograficzna Natalii Kaim
0
Pełne informacje o jednostce archiwalnej znajdziesz poniżej.
Co przedstawia ten materiał?
Pierwsze 3 ścieżki to nagranie przy okazji wystawy organizowanej w DSH - relacja dotyczy przede wszystkim Warszawy powojennej. Wspomnienia pani Natalii obejmują obrazy ulicy Wolskiej, gdzie mieszkała wraz z dziadkami, rodzicami i siostrą w domu pracowników "Gerlacha". Mieszkanie było bardzo małe, z łazienką na korytarzu; mimo to w domu panowała zgoda, przychodziło wielu gości. W 1939 roku rodzina przeniosła się na Puławską - "ulicę nieszczęśliwą" z racji na bliskość dzielnicy policyjnej. Pani Natalia była też świadkiem zamachu na Kutscherę. 31 lipca 1944 r. p.Natalię z siostrą zabrał do Kobyłki pod Warszawą wuj. Tam obserwowała Powstanie z dachu budynku. Po powrocie babci z obozu dla cywilów z Pruszkowa, wróciły pieszo do Warszawy. Po domu na Puławskiej zostały gruzy. Pomieszkiwały w przepełnionych domach w Józefowie, potem przy ul.Jasnej, na dłuższy czas zatrzymały się w Kobyłce. Tam chodziła do szkoły podstawowej na Stefanówce, prowadzonej samodzielnie przez p.Zofię Wolską w jednej sali dla wszystkich klas jednocześnie. Stamtąd p.Natalia wyciągnęła lekcję patriotyzmu na całe życie. Do gimnazjum chodziła w Wołominie, brała udział w obowiązkowych akcjach społecznych.
Od ścieżki 005 zaczyna się właściwe nagranie biograficzne. W momencie wybuchu wojny p.Natalia miała 4 lata, skończył się wtedy dla niej czas szczęśliwego dzieciństwa. Rodzina żyła w ciężkich warunkach. Dość szybko Niemcy zabrali ojca, niedługo potem zmarł dziadek i matka. Ze szkoły szybko zrezygnowała, uczyła się w domu. Do szkoły poszła dopiero w Kobyłce, gdzie mieszkała u wujostwa, którzy chcieli ją wraz z siostrą adoptować. Ojciec p.Natalii, który trafił do robót przymusowych w Norwegii, wrócił 2-3 lata po wojnie do Warszawy, ale więź rodzinna między nim a dziewczynkami nie została już odbudowana. Czas powojenny wspomniany jest jako czas wielkiej solidarności i wzajemnej życzliwości. Pierwszą pracę p.Natalia dostała w 1952 roku w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń w księgowości, gdzie spotkała bardzo ...