Ścieżka rekordu
Jednostka archiwalna o nazwie Relacja biograficzna Eugeniusza Cydzika
Relacja biograficzna Eugeniusza Cydzika
Dane podstawowe
Relacja biograficzna Eugeniusza Cydzika
Pełne informacje o jednostce archiwalnej znajdziesz poniżej.
Zawartość rekordu
Drzewo rekordu
Zawartość rekordu – statystyki
Co przedstawia ten materiał?
Streszczenie relacji
[00:00:00, 01] AHM_PnW_0469_Cydzik_Eugeniusz
Losy w czasie drugiej wojny światowej i po wojnie. Wspomnienia rozpoczynają się od wybuchu wojny w 1939 roku, gdy zgłosił się na ochotnika do obrony Grodna, walkach o miasto z Sowietami. Po kapitulacji miasta przedostał się do rodzinnego domu, pracował u ojca na gospodarstwie. W styczniu 1940 roku przedostał się przez granicę sowiecko-niemiecką do Warszawy, podczas tej ucieczki brat został aresztowany przez Sowietów.
Pracował początkowo w zakładach Norblina, a potem pod Warszawą na gospodarstwie rolnym. Po roku wrócił do Grodna. W lutym 1942 roku wstąpił do podziemia, do Związku Walki Zbrojnej. Opowiada o swoich zadaniach w organizacji, najpierw gromadził broń, zajmował się zwiadem, wystawiał fałszywe dokumenty. Przeszedł dywersyjne przeszkolenie w Kedywie AK, był instruktorem obsługi broni. Po wkroczeniu wojsk sowieckich pracował w gospodarstwie na Białostocczyźnie, nie zdekonspirował się, dalej służył w podziemiu. W sierpniu 1945 roku został aresztowany przez NKWD i wywieziony na Workutę. Opowiada o transporcie na Syberię, o pierwszej pracy w tundrze – wykopywaniu zamarzniętej ziemi, a także o pracy pomocnika mierniczego. Pod koniec 1946 roku trafił do pracy w kopani węgla. Pomagał przeprowadzać wybuchy w sztolniach, co usprawniło pracę. Wreszcie został zatrudniony w łagrze dla politycznych, jako elektryk. Tutaj poznał przyszłą żonę.
W 1956 roku został zwolniony, wrócił do matki do Grodna, potem odwiedził rodzinę przyszłej żony we Lwowie i po kilku tygodniach powrócił do pracy, jako wolny robotnik do Workuty. Przyczynił się do zwolnienia żony, udało im się dostać paszporty, dzięki którym oboje powrócili do Lwowa. Pracował w laboratorium przyrządów elektropomiarowych, po ukończeniu 60 przeszedł na emeryturę. Pod koniec tej części wspomina o swojej działalności w środowisku Polaków we Lwowie, m.in. zbierał pieniądze na odbudowę cmentarza Orląt Lwowskich, działała na rzecz odbudowy polskich cmenta...