Ścieżka rekordu
Jednostka archiwalna o nazwie Wspomnienia z życia na zesłaniu na Syberii i w Kazachstanie
Wspomnienia z życia na zesłaniu na Syberii i w Kazachstanie
Dane podstawowe
Wspomnienia z życia na zesłaniu na Syberii i w Kazachstanie
Pełne informacje o jednostce archiwalnej znajdziesz poniżej.
Co przedstawia ten materiał?
Ojciec autorki był kowalem we wsi Folwarki w woj. tarnopolskim. Został aresztowany 9 kwietnia 1940, a 13 kwietnia zabrano całą rodzinę i wywieziono na Syberię. Wyładowano ich na stacji Kustanaj i rozwożono po kołchozach. Wylądowali w kołchozie Kirgiskim w rejonie Mendogoryńskim. Później rodzinę autorki przewieziono do kołchozu w Michajłowce, zamieszkanego przez Rosjan. Do kołchozu nie chciano ich przyjąć, pracowali więc u kołchoźników. Zima 1940-1941 była straszna, mrozy, głód. Zmarła babcia. Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej zaczęto przyjmować Polaków do kołchozu. Chcieli wyjechać w kierunku Iranu. Po 5 tygodniach podróży skierowano ich do Kazachstanu. Trafili do Berlik-Ustjum. Pracowali przy kopaniu rowów nawadniających, za co dostawali tylko marne jedzenie. Opisuje życie codzienne: głód, brud, robactwo, choroby, na które wymierały całe rodziny. W 1943 z łagru powrócił ojciec. Zmarł po paru tygodniach. Dalej pracowali w kołchozie. Skończyła się wojna. Zmarł brat autorki Roman. Siostra oddała córkę do domu dziecka. Córka ta zaginęła. W 1946 rodzina wróciła do Polski. Nie dostali żadnej pomocy od państwa, oprócz starego domu, w którym autorka mieszka do dzisiaj z siostrą Emilią.