Ścieżka rekordu
Jednostka archiwalna o nazwie Podeptane dzieciństwo
Podeptane dzieciństwo
Dane podstawowe
Podeptane dzieciństwo
Pełne informacje o jednostce archiwalnej znajdziesz poniżej.
Co przedstawia ten materiał?
We wrześniu 1939 roku bolszewicy i Ukraińcy rozkradali mienie kolonistów polskich na Podolu. Szczególnie wrodzy Polakom byli Ukraińcy. 11 marca 1940 rodzina autora została deportowana z miejscowości Ryków w pow. złoczowskim. Podróż odbywała się w bardzo ciężkich warunkach. Znaleźli się najpierw w miejscowości Mendelejewo, później w Kudymkarze, w końcu w obozie Galaszor k. Permu. Ciężko pracowali w lesie. Chorowali, zmarły siostry autora. Wśród zesłańców panowała duża śmiertelność. Opisuje wyżywienie, właściwie brak żywności, brak ubrań, wrogość władz obozowych do Polaków, propagandę antypolską, działalność politruków obozowych. W 1941 roku autor zachorował. Jego matka bardzo ciężko pracowała. Po amnestii rodzina przeniosła się do jegwy. Ojciec pracował w mleczarni. Mieli własny dom, autor chodził do szkoły. Wychowywano ich w ideologii komunistycznej. Opisuje życie rodziny w latach 1942-1944 w Jegwie. Przenieśli się potem do kołchozu Mieczetińsk w rej. Marks. Autor chodził do szkoły. Obserwowali zwyczaje tatarskie i kozackie. Opisuje życie codzienne i krajobraz stepowy. Zmarł braciszek autora. Wrócili do Polski w 1946 roku. W kraju, jako przesiedleńcy, nie byli akceptowani. Nastąpiły lata poniżenia.