Ścieżka rekordu
Jednostka archiwalna o nazwie Ural, moja ojczyzna mimo woli
0Ural, moja ojczyzna mimo woli
Dane podstawowe
Ural, moja ojczyzna mimo woli
0
Pełne informacje o jednostce archiwalnej znajdziesz poniżej.
Co przedstawia ten materiał?
Autorka wspomnień ur. się w 22 lutego 1926 r. we Lwowie. Rozpoczyna swoją opowieść od przedstawienia rodzinnych powiązań i osiedlenia się tarnopolskiej rodziny we Lwowie i miejscowości Horochów w woj. wołyńskim. Opisuje społeczność wielonarodowościową, stosunki sąsiedzkie z Ukraińcami, stopniowo pogarszające się po wejściu Sowietów, którzy wzmacniali wrogość. Część rodziny autorki ucieka do Lwowa. Po wkroczeniu Niemców do Lwowa, autorka włącza się w powstający ruch akowski. Z tego okresu najciekawszy jest jej opis pracy przy Instytucie prof. Weigla. W lipcu 1944 r., gdy front sowiecki się zbliżał do Lwowa, AK przystąpiła do akcji "Burza". W związku z tym zaczęły się podstępne aresztowania, głównie władz kierowniczych, a następnie masowe aresztowania Akowców, więzienia, przesłuchania kończące się zwykle wywózką do Związku Radzieckiego. Autorkę zesłano na Ural. Przechodzi tam przez kilka obozów, aż trafia do Gładkówki (obóz polityczny). Opisuje ciężką pracę przy ścinaniu drzew. Wspomina osoby z obozu wynarodowione z republik radzieckich i przyjaźnie z niektórymi z tych osób. Dopiero na początku 1948 r. autorka zostaje rozkonwojowana, ale mimo to, nie może się swobodnie przemieszczać, więc pracuje napierw w tartaku, potem jako telefonistka. We wrześniu 1948 r. otrzymuje pozwolenie na wyjazd do Polski. Opisuje swoją drogę repatriacyjną i niemożność włączenia się w normalne życie.