Ścieżka rekordu
Jednostka archiwalna o nazwie Stepowa dziewczyna. Losy Terajewiczów z Chorosowszczyzny (1939-1946)
Stepowa dziewczyna. Losy Terajewiczów z Chorosowszczyzny (1939-1946)
Dane podstawowe
Stepowa dziewczyna. Losy Terajewiczów z Chorosowszczyzny (1939-1946)
Pełne informacje o jednostce archiwalnej znajdziesz poniżej.
Co przedstawia ten materiał?
We wspomnieniach opisane zostały losy rodziny Terajewiczów, mieszkających przed II wojną światową w majątku Chorosowszczyzna (woj. nowogródzkie). Wspomnienia rozpoczynają się od 1939 r., kiedy do tego majątku wkraczają żołnierze Armii Czerwonej. Większa część domu Terajewiczów zostaje zarekwirowana przez wojsko. W dniu 15 marca 1940 r. aresztowano ojca i braci Autorki, którzy dostali wyroki skazujące na pobyt w obozie pracy przymusowej. Rodzinę natomiast deportowano w dniu 13 kwietnia 1940 r. z majątku Chorosowszczyzna do północnej części Kazachstanu. Autorka opisała ciężką, dwutygodniową drogę pociągiem w głąb Rosji. Stacją docelową okazała się miejscowość Pietuchowo. Przybyłych tamże rozwożono po okolicznych wsiach. Autorka z rodziną trafiła do kołchozu Łopuszki w rej. presnowskim (28 kwietnia 1940 r.), gdzie mieszkało 18 polskich rodzin. Autorka przedstawia życie codzienne zesłańców, dostosowywanie się do ciężkich warunków życia w stepie. Pod koniec 1941 r. docierają wieści o tworzeniu się na południu Rosji wojska polskiego, a w lutym 1942 r. ogłoszono mobilizację Polaków do Armii Andersa. Równocześnie przychodzą trudne dla Autorki miesiące i lata 1943-44 (panował głód), ponieważ umierają stryj i siostra. Autorka wspomina działalność Związku Patriotów Polskich (ZPP), którzy prowadzą sierociniec w Presnowce. Kolejne lata 1944-45 przynoszą śmierć wielu ludziom spowodowaną głodem i chorobami. W marcu 1945 r. umiera matka Autorki. Wczesną jesienią Polacy, którzy chcieli wrócić do Polski musieli oddawać dokumenty potwierdzające ich tożsamość do ZPP. Przez ręce NKWD były wysyłane do Moskwy, skąd przysyłano dla zesłańców karty ewakuacyjne. Ostatnie miesiące Autorki na zesłaniu, to praca w sierocińcu, a następnie przygotowanie się do wyjazdu do Polski (początek 1946 r.). Wspomina ona organizację transportu dzieci z sierocińca i poszczególne etapy podróży do kraju, do Polski. Miejscem, gdzie Autorka spotyka brata jest Zbąszynek. W postscriptum opisała ona podróż do miejsc...