Ścieżka rekordu
Seria/Podseria o nazwie Cenzura w PRL
0Cenzura w PRL
Dane podstawowe
Cenzura w PRL
0
Pełne informacje o serii/podserii znajdziesz poniżej.
Zawartość rekordu
Drzewo rekordu
Zawartość rekordu – statystyki
Co przedstawia ten materiał?
W PRL instytucję cenzury zorganizowano, opierając się na wzorcu radzieckim. Jej zalążkiem stało się powołane 19 I 1945 r. rozkazem ministra bezpieczeństwa publicznego S. Radkiewicza Centralne Biuro Kontroli Prasy (CBKP), na którego czele stanął Leon Rzendowski, a następnie Tadeusz Zabłudowski. 15 XI 1945 r. Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie przekształcenia CBKP, działającego dotychczas w ramach MBP, w Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk (GUKPPiW) przy Radzie Ministrów. Uchwałę tę zrealizowano dekretem z 5 VII 1946 r. (nowelizowano go w 1948, 1952, 1953 r.). W praktyce organy cenzury podlegały władzom politycznym i państwowym. Dekret potwierdził zasadę powszechnej kontroli prewencyjnej, koncesjonowania prasy i ścisłego nadzoru nad poligrafią. Obowiązywały poufne polecenia (zapisy) obejmujące wszystkie dziedziny życia gospodarczego, społecznego, politycznego, kulturalnego, międzynarodowego oraz konkretne osoby. Oficjalnie problem pozbawiania debitu komunikacyjnego druków zagranicznych uregulowało dopiero rozporządzenie prezesa Rady Ministrów z 1975 r., ono też wprowadziło pierwsze wyłączenia spod cenzury prewencyjnej. Ustawa z 31 VII 1981 r. rozszerzała listę wyłączeń i wprowadziła odwołanie od decycji GUKPiW do Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz możliwość zaznaczania ingerencji cenzorskich. Ustawa z 11 IV 1990 r. zniosła cenzurę prewencyjną.